Świat pomocy wzajemnej

Czasami nie mam siły

By pisać kolejny wiersz

By barwić miłością słowa

I dociera do mnie

Dziwna prawda

- Na miłość nie byłam gotowa - 

I chyba nawet nie wiedziałam

Kim naprawdę jestem...

Dopóki nie upadłam

I nie powstałam

 z własnym życia tekstem

Pisanie mi pomogło

w depresji codziennej

w dniach szarych

odnalazłam

Świat

pomocy wzajemnej 

I tak dłonie prowadziły mnie

raz po białej kartce

innym razem po płótnie

po klawiszach

strunach 

bębnach

Tak broniąc się

Przed smutkiem

Mijały

Dni 

Miesiące

Lata

I w końcu do mnie dotarło

Jak jestem bogata!